“Willen jullie een kopje koffie bij mij thuis”, vroeg de 82 jarige Inez Williams. Natuurlijk zeiden wij. “Het is hier aan het einde van de weg, nr 743.” We hadden de hele middag door Coral Gables gereden, een van de mooiste wijken van Miami. gebouwd in de twintigere jaren door George Merrick, met brede lanen en kasten van villa’s. Merrick wilde een nieuwe stad bouwen met huizen geinspireerd op de Spaanse en Italiaanse architectuur. Vol met ornamenten en zelfs met een vuurtoren in het midden van de wijk. Niet dat het ooit een baken was voor enig schip. Maar een beetje “classy” wijk heeft een landmark.
‘s Ochtends had ik in de krant gelezen dat Miami Heat, de beste basketbal ploeg van Florida, vandaag moest spelen om 5 uur. “Heat at Pacers” luidde de kop. Maar om drie uur ‘s middag kwamen we er achter dat, hier in Amerika de uitspelende ploeg eerst wordt genoemd. Klinkt logisch “at Pacers”, bij Pacers. Die trouwens in Indiana spelen. Tijd voor een verandering van de plannen.
Coral Gables is een stad op zichzelf en de twee kaartjes die we hadden waren, niet duidelijk genoeg om ons zonder problemen door de wijk te loodsen. Meestal zijn de straten in de steden een rooster, alles is makkelijk te vinden, de nummering van de straten maakt het allemaal nog gemakkelijker. Niet in Coral Cables, straten met bochten, namen van straten als Madrid, Granada Avenue, Toledo, Milano en het duurde dan ook niet lang of we waren verdwaald en konden de aangegeven route in de Capitool Gids niet meer vinden. Een taxichauffeur, die net uit de kerk kwam, stuurde ons de wijk uit om via een omweg toch weer op de route te komen. We vonden de vuurtoren, wat niet meeviel, want je rijdt permanent door een tunnel van bomen die elk uitzicht naar boven wegnemen en kwamen uiteindelijk bij wat volgens de reisgids het mooiste openbare zwembad van de wereld is,de Venetian Pool. Een beetje overdreven misschien, maar toen we daar om 5 voor 5 stonden vlak voor de sluiting van het bad, konden we vlug nog even gratis naar binnen om een paar leuke foto’s te maken.
“Are you living here” vroeg een oudere dame. Helaas niet antwoordde ik, we reizen in die Camper. “GetAway, wat een goeie naam”. En voor we het wisten stonden we over van alles een nog wat te praten. Ze kwam uit Texas, was haar man onlangs verloren en haar zoon had voor haar een appartement in Coral Gables gekocht. In het verleden kwam ze altijd naar Florida voor de vakanties. Ze nodigde ons uit voor een drankje en ik bood haar nog aan om met ons mee te rijden. “Nee, ik loop dit stukje wel, dan heb ik mijn dagelijkse oefening weer gehad.” Bij haar thuis ging het gesprek gewoon door en we vertelde dat we vanochtend de Everglades bezocht hadden en dat we vanmiddag eigenlijk de Miami Heat hadden willen zien. “Mijn zoon heeft een skybox bij de Heat, ik hou van basketbal. Als je van de week nog tijd heb dan kun je met mij mee.”
Ik heb nog op gezocht wanneer The Heat in Town was. Maar voorlopig was het eerst nog Atlanta, Detroit en Chicago waar ze naar toe moesten. Wij proberen het vrijdag in Orlando nog een keer. Atlanta at Orlando. Maar wie nog een adres wil van een oud vrouwtje met toegang tot een skybox bij Miami Heat moet het maar laten weten.