We waren naar Baton Rouge gereden en een aantal mensen had ons al vragend aangekeken, wat je daar nou, moest doen. We vertelden ze dat we The Old State Capitol wilden bezoeken, maar het was natuurlijk voor de Kinko’s.
’Waar komen jullie vandaan” vroeg een jonge vrouw, die ons een uur geleden nog koffie had geserveerd in het muziekcafe Chelsea. We zaten inmiddels in Kinko’s onze mail op te halen. ”O, ik ben 4 dagen in Amsterdam geweest, ik was geshockeerd in de Red Light District. Ik was nog heel jong en op doorreis naar Italie. Mijn familie is Italiaans.” Wat we merkten aan haar gastvrijheid.”Ik nodig anders nooit vreemden uit om te komen douchen en slapen, maar jullie zien er niet uit als complete weirdo’s.” We volgden haar door wat de “locals” de Red Stick noemden en kwamen in een wijk waar alle huizen van hout waren en mosquito netten hadden over de porch. De volgende ochtend deden we niet veel meer dan kletsen, muziek maken en rondhangen op de porch.
“Ik ga naar New Mexico om te studeren, dus ik blijf helaas maar tot augustus in dit huis. Ik zal deze veranda missen.” Ik was nieuwsgierig wat ze studeerde of ging studeren. “Als ik klaar ben over drie jaar ben ik een dichteres.” En ze hief haar handen verontschuldigend in de lucht.
” Amerika is geen Melting Pot, maar meer een Gumbo, net als in een goede Gumbo blijven de verschillende stukken gescheiden.” Marcus legde me ook uit hoeveel Crawfish je nodig had en hoeveel tijd het vergde voor een bord Crawfish dat ik net op had. “Een andere naam is mudbug, want ze maken torentjes van modder als ze zich ingraven.” De borden langs de weg met gekookte Crawfish hadden me de hele tijd op een dwaalspoor gebracht, in plaats van een vis is het een kleine rivierkreeft.
”Kom zondag naar het International Festival het is gratis. Dus voor het weggaan wisselden we onze celphone-nummers uit en besloten als echte Hollanders naar een gratis concert te gaan in La Fayette.