Pomphuis 8 februari van 12.00-20.00

Om 12.00u. waren we al in het Pomphuis om alle geluidsapparatuur klaar te zetten en om 13.00u. stond inderdaad alles klaar, maar behalve drie vrouwen van de bandleden waren er nog weinig bekenden. Gelukkig bleek de stilte maar van korte duur, want al snel liep de zaak gezellig vol. Het meest verrast was ik door de aanwezigheid van Jos van Bokkum, een vriend, die ik 20 jaar geleden voor het laatst had gezien, maar die in tegenstelling tot mijzelf en de meeste van mijn vrienden, niets was veranderd. De soundwalk CD, die ik van Jos heb gekregen, over het Meat Packing District in NYC heb ik al beluisterd, dus ik weet nu al dat ik Chelsea Market en Little W 12 St. niet mag missen. Het viel niet mee om tussen het muziek maken nog iedereen even te woord te staan, maar mede door gastoptredens van Madelon, Jan en Rob en Wilco en Ria lukte dat prima. Tijdens al die gesprekken weer heel wat nieuwe ideeen opgedaan over o.a. Chicago, waar ik zeker oude blueskroegjes moet zien te vinden. Ook over Austin waar ik nu zoveel over te weten ben gekomen dat ik me nu al niet kan voorstellen, dat ik 6 maanden geleden bij de naam Austin alleen aan dat kleine autootje kon denken. Austin noemt zichzelf de hoofdstad van de wereld voor live muziek. En de komende dagen kan ik de nodige mail verwachten over artiesten die we zeker moeten gaan zien, als ze niet ergens anders zijn op dat moment. Ook een DVD gehad van de groep CPR en inmiddels bekeken. Het belooft 7 maart een speciale avond te worden in Maryland Theatre dat is nu al zeker na het zien van de opnamen. Naast drop, kaas, Belgische bonbons hebben we ook nog het nodige geestelijke voer meegekregen voor onderweg. Schitterd boek van Annie Proulx's That Old Ace In The Hole en een boek van Donna Tartt en the Piano Tuner van Daniel Mason. Van Hans Grootenhuys een kaart van Texas uit de 70'er jaren gekregen met daarop de tekst Don't mess with Texas. Er is in die 30 jaren niet veel veranderd in Texas. Maar zoals ik al vaker heb gehoord en ook deze middag, laat al je vooroordelen varen. Het is anders dan je denkt. Het komt nu allemaal heel dicht bij. Alles bij elkaar was het van Leen Moerland een prima idee om vlak voor ons vertrek zoveel vrienden nog even te zien. Zoals een Belgische vriend eens zei: "Jullie Ollanders moeten eens wat vaker feesten." Nou we hebben vandaag weer geoefend voor wat straks "Alle dagen feest" mag gaan heten. Of zoals Hemmingway het zei:"A Moveable Feast".