“Die scheur is geen echt probleem voor de gitaar,
ik moet hem 2 weken behandelen met een Humidifier en
dan hoeft er alleen een klein beetje lijm tussen. Kost
je ongeveer 45 dollar.” Gonzo was erg positief
over de 00016M die ik in Austin had gekocht. Ik was
zo enthousiast dat ik maar meteen begon over het inbouwen
van een dual-pickup systeem.
“Ik heb LR Baggs, ik vind het echt te gek wat
die jongens maken, het werkt met een element en een
microfoon.”, maar hij liet doorschemeren dat hij
een ander systeem nog beter vond. “Ja, ik heb
ook nog een echt professioneel systeem. Het is van Highlander,
wordt gebruikt door de jongens van Crosby, Stills,Nash
& Young. Dat gaat je wel iets meer kosten, maar
dan kan je voorlopig in Nederland wel vooruit.”
In Taos had ik tot mijn schrik ontdekt dat de gitaar
die ik in Texas had gekocht een scheur vertoonde. De
hitte en vooral de droogte van New Mexico hadden in
de laatste aanwinst een scheur veroorzaakt in het bovenblad.
Het geluid had er niet onder geleden, alleen zag ik
al voor me dat hij New York niet zou halen. ik had Stan,
de baas van Mandolin Brothers in New York City, een
email gestuurd en om raad gevraagd. Zijn advies:”Zoek
zo snel mogelijk een reparateur, want deze klus kan
niet snel verholpen worden en als je te lang wacht,
kan het probleem echt groot worden.
In de google-zoekmachine had ik “Guitar repair
Salt Lake City” ingetikt, omdat we over een maand
met een beetje omrijden weer in Salt Lake City konden
komen.
We hadden al ruim drie uur gesproken over, muziek, politiek
en reizen en native Americans, toen Bonny, een kennis
van Gonzo, binnen kwam. “Zo Gonzo, je hond is
weer uitgelaten.”
“Hi Bonny, dank je, tussen haakjes,dit is Jos
een nieuwe vriend van me.” Dat ging snel dacht
ik nog even, maar ik kon niet ontkennen dat het meteen
klikte tussen ons. “Je speelt natuurlijk gitaar,
laat eens wat horen.” En ik zette mijn standaardnummer,
Mama Told Me, in. Gonzo kon het niet laten om mee te
jammen.
“Wanneer gaan jullie weer verder” vroeg
Bonny. Ik vertelde haar dat als er een Open Mic was
op een maandag, dat we dan dinsdag zouden vertrekken.
“Er is er een op dinsdag.” riep Gonzo. Dus
concludeerde ik dat we dan woensdag zouden vertrekken.
“Kom morgen bij mij eten, dan kunnen jullie nog
wat muziek maken.”
We hadden geprobeerd om op zondag in de supermarkt een
flesje wijn te kopen, maar dat is een onmogelijkheid.
Je kunt hem uit de schappen halen, in je kar doen, maar
bij de kassa moet hij van de lopende band en weer terug
gebracht worden naar het schap. “Op zondag mag
er in Utah geen alcohol verkocht worden in de winkels,
hier in Utah hebben we politici die ook het leven willen
bepalen voor andersdenkenden.”
De volgende dag stond ik weer in de shop van Gonzo,
omdat ik op het internet nog wat extra informatie had
gevonden over het Highlander systeem. “Ja, die
D.I. boxen van hun zijn echt brilliant, het maakt het
helemaal af.” Zo was ik dus tig keer zoveel kwijt
als wat echt nodig was voor het redden van de Martin.
Ook voor Anita had de scheur uiteindelijk positieve
gevolgen, “Gelukkig hebben we de komende maand
een koffer minder in de Camper.”
