"En dit is een van de hoofdprijzen in de Utah State instrumentencompetities, vertelde de vioolbouwer, terwijl hij wees naar een strijkstok." Ik vroeg of dat echt Ivoor was. "Ja, maar niet van een Olifant, want dat is een bedreigde diersoort, dus dat is verboden, maar van een Mammoet." Ik moet erg ongelovig gekeken hebben, want hij ging gelijk verder met. "De Mammoet is al uitgestorven, dus die hoort niet meer tot de bedreigde diersoorten. Er is nog een voorraad van Mammoeten Ivoor die speciaal voor vioolbouwers gereserveerd is, vanwege de beperkte beschikbaarheid is dat er prijzig." Ik vroeg hem of ze bij het Smithsodian Museum er mee eens waren dat Mammoet slagtanden nog steeds legaal te koop waren. Hij glimlachte slechts. "De violist die wint krijgt een op maat gemaakte strijkstok en voor de gitaristen is er een Martin gitaar te winnen ter waarde van 1600 dollar." Gonzo, onze vriend en gitaarbouwer in Salt Lake City vond het in ieder geval de moeite waard om 15 dollar inschrijfgeld te betalen. Hij was met nummer 13 als laatst gepland, maar ook nummer 11 en 12 bleken ongeluksnummers te zijn. De stroom viel uit en de laatste 3 kandidaten moesten zonder versterking hun nummers spelen. De jury zat tijdens de gehele competitie achter een groot fluwelen gordijn, dus het was op zijn minst apart dat de laatste drie kandidaten moesten spelen met hun instrument vlak voor het blauwe gordijn en de jury aan de andere kant. De uiteindelijke winnaar had de vorige 2 jaren ook al meegedaan en gewonnen, alleen was dat in 2003 op viool en in 2004 op mandolin. "Ik vind zelf dat ik niet de echte winnaar ben, ik liet een paar noten liggen." zei hij met een ingebakken verlegenheid.