We zaten net in de GetAway Van na ons bezoek aan Breedlove Guitars, toen Steven Tate, de man die ons had rondgeleid, met een mobiele telefoon onze richting op liep. Ik dacht dat is voor ons, maar dat kan alleen de Nederlandse importeur uit Rhoon zijn, want wie anders zou het leuk vinden om met een paar Nederlandse toeristen te praten. "Hi, it's Jeff Peavar on the phone for You." Ik had net een kwartier eerder tegen Steven gezegd dat ik CPR zo goed vond, en dat Jeff Peavar veruit de beste gitarist was van CS&N, met wie hij in verschillende combinatie had samengespeeld. "How nice to talk to you, Steven told me your on the guest list for the Breedlove Guitarfestival, looking forward to meet you, I really like Holland. We had a great responds with CPR." Ik zei iets terug in de trand van het een hele eer te vinden om met zo'n goede gitarist even aan de telefoon te mogen praten. Het was allemaal geen probleem, hij vond het juist een eer om met mij te praten. Het moest niet veel gekker worden hier in Amerika.
Een beetje beduusd gaf ik het mobieltje terug. Met een grote smile keek Steven ons aan, op zij kaartje stond Artist Relations, hij wist in ieder geval de artiesten onder de mensen te brengen.
Ruim een uur eerder waren we de fabriek binnen gevallen. "Gaan jullie verhuizen", had ik net aan Steven gevraagd. "We zijn 51% gestegen in omzet, dus het is hier een gekke huis. We krijgen gitaren uit Korea binnen die gecheckt moeten worden, kantoren moeten worden verhuisd naar tijdelijke onderkomens. We hebben moeite om alles onder controle te houden. Verder hebben we drie nieuwe computergestuurde zaagmachines gekocht die we nog helemaal moeten leren programmeren.
Mijn eerste kennismaking met Breedlove gitaren was in Salt Lake City in een kleine gitaarzaak, ik was toen een beetje sceptisch over de vorm en de overdadige parelmoeren inleg, Toen ik er op speelde was de verbazing groot. Schitterend geluid met volle bassen. Echt verbazingwekkend was het soort hout wat ze gebruikte. Veel exotische hout met mooie tekening. "Ja, het Braziliaans Palissander is hout dat jaren onder water heeft gelegen, het is eigenlijk resthout wat moeilijk te bewerken is, maar de tekening en de klank is fantastisch.
Ik mocht net als bij de Santa Cruz gitaarfabriek alles vast houden en bekijken. Myrtlewood, Walnut, Ziricote, Striped Ebony, Redwood, Cedar, allemaal houtsoorten die in de omgeving van Oregon groeien en bij de traditionele gitaarbouwers onbekend zijn. "En wat brengt jullie eigenlijk hier," vroeg Steven " ben je zelf een gitaarbouwer". Ik vertelde dat ik volgende maand voorzichtig een poging ga wagen. Ik heb in Portland een heel mooi boek gekocht." Toen we bij Jason Bowerman waren aangekomen, een van de top luthiers, van Breedlove, werd ik geintroduceerd als Jos from the Netherlands, hij wil ook een gitaar gaan bouwen en heeft al een boek gekocht. Nu kreeg ik van Jason mijn eerste les in gitaarinnovatie. Hoe ze de gitaar bij Breedlove bouwen is totaal anders dan bij welke andere fabriek, een van de geheimen is het hele dunne bovenblad. 1.15 tot 1.25 millimeter. In mijn boek stond 2 tot 3 millimeter. Kortom Veel schaafwerk de komende maanden.
"Hoe lang blijven jullie nog in Bend", vroeg Steven aan het eind van de toer. "We zijn eigenlijk van plan om zo dadelijk naar Crater-Lake te rijden." antwoordde ik. "Jullie kunnen vast langer blijven ik zorg voor vrijkaartjes voor het Breedlove Guitarfestival, dat is over een paar dagen. En Jeff Peavar die met Crosby, Stills & Nash heeft samengespeeld, komt ook." Anita en ik keken elkaar aan en knikten dat we graag op de gastlijst geplaatst wilden worden.