Florent in de Meat Packing District, 3 sterren erbij. 24-02-04
We stonden voor Florent, terwijl het licht sneeuwde, nogal een contrast met de vorige zonnige dag. Maar dat contrast verbleekte bij de tegenstellingen in deze wijk. Mensen die goed zijn voor 50 miljoen hebben hun intrek in deze wijk genomen en kijken op de Hudson en travestieten hoeren in een blik. Maar als je er een half uur door de wijk loopt ruik je waarom. Via Soundwalk van Ivy,een vrouw die in deze wijk woont, leer je de wijk van in totaal maar 6 straten helemaal kennen, rauw en vibrerend. Het ruigste gedeelte van Downtown Manhatten gecombineerd met de meest trendy zaken. Miljonairs die uit hun Jaguar met hun 1200 dollar schoenen in de drek stappen, om vervolgens een T-shirtje te kopen voor de prijs, waar ik toch nog een hele week voor moet werken. Je vindt er fotografen, artiesten en musici. ‘s Avonds zijn de travestieten verkleed als Greta Garbo en Katherin Hepburn. Sommige zijn omgebouwd van man naar vrouw om zich vervolgens weer zo te kleden dat ze weer op een vent lijken. Vooral de tegenstelling tussen rauwe smerige bedrijven naast mode zaken als Stella McCarthy, Scoop en Jeffreys maken dit tot de trendy place van New York.. Als je door Washinton Street loopt gooien de vleesinpakkers resten van vlees op straat, waar de zeemeeuwen dan weer opduiken, een vreemd gezicht voor vogels, die eigenlijk viseters zijn. Dak- en thuislozen in kartonnen dozen aan de ene kant en aan de andere kant van de straat een smalle deur die als je het niet wist zo over het hoofd zou zien, maar Ivy loopt mee, dus wij volgen haar de Chelsea Market in. Een van de meest fantastische plaatsen van New York om te lopen. Alle zintuigen heb je nodig om alle kleuren, geuren en smaken in je op te nemen. Na de wandeling zijn we heerlijk wezen eten in het restaurant Florent, waar gisteren sterren sneuvelden, worden er vandaag drie uitgedeeld. Uitgebreid zitten eten onder de kaart van Rotterdam, de bediening begreep mijn verbazing volledig. Na goed getipt te hebben, zoals het hoort, gevraagd waar ik een gitaarzaak kon vinden. Ik begon toch een beetje ontwenningsverschijnselen te krijgen. “Op Bleeckerstreet zit geloof ik nog een goede zaak.” Nou was ik die zaak al een keer op het Internet tegengekomen. Bleeckerstreet op zich is al een feest om doorheen te lopen. Heel Europees van stijl, niks geen hoogbouw. En Matt Ustinov’s gitaarshop is de juweel in de kroon.
“Ik heb hier een Martin,Gurian en een Taylor. Heel veel gitaar voor het geld dat je ervoor betaald. But I can see that you looking for something you can’t get at home.” Hij kwam met een Gibson van 1929 van ruim 3400 Dollars. En Matt had niks te veel gezegd. Dit was een heel apart geval. Een echte Robert Johnsen blues gitaar. “Ze hebben dit model onlangs weer op de Markt gbracht, die klinkt helemaal niet zo goed. Als Gibson de hedendaagse gitaren zo zou bouwen, dan zou het rechtzaken regenen. Het bovenblad van de gitaar is heel dun en dus kwetsbaar, maar dit kleine ding heeft een heel rijk geluid voor zo’n klein instrument.” Tot mijn verbazing kende hij Michael Gurian. “Hij maakt nu voor Martin en Gibson de herringbone versiering”
Matt Ustinov mag John Scofield tot zijn klanten rekenen, die trouwens op zaterdag een masterklas geeft in de Blue Note, serendipity always round the corner. Matt en ik hebben het er nog over gehad hoe je zo’n zeldzame gitaar over de oceaan krijgt. Dit is pas de tweede dag in de USA , hoeveel gitaren krijg ik nog te zien, die ik op Anita’s advies nog even moet laten staan. “Op hoeveel kun je er nou tegelijk spelen.”