.Fahrenheit 9/11
“Zou Nader een sleutelpositie innemen in deze verkiezingen en zullen de 3% kiezers die op Ralph Nader stemden dit keer het verschil maken.”
Dit was de vraag die ik Charles Groenhuijsen stelde naar aanleiding van een van zijn columns op het internet. Ik moet nog even op een antwoord wachten, want C. toert nu ook met zijn familie door de US. Tot mijn verbazing had hij op de meeste reacties die ik gaf op zijn column een kort informatief antwoord.
Dit keer was ik nieuwsgierig naar zijn reactie, omdat hij er echt van overtuigd is dat Bush weer gaat winnen. Ik kom gek genoeg, tegen mijn eigen verwachtingen in, geen Bush aanhangers tegen. “Bush stemmers gaan naar hun werk en kijken tv, jij komt ze nooit tegen.” Had Gonzo, mijn gitaarreperateur in Salt Lake City, mij al verteld.
Ik was in Eureka aan de Pacific Ocean naar de film Fahrenheit 9/11 van Michael Moore geweest. Ik had in veel kranten positieve berichten gehoord en had via het internet al gelezen dat hij de Gouden Palm van Cannes had gewonnen. Het verbaasde me, dat er zoveel aandacht is voor deze film. Ik dacht dat het een typische cultfilm was, maar er staan rijen mensen voor de bioscopen. “Is het geen preek voor het koor.” had een journalist gevraagd aan Michael Moore. “Natuurlijk, maar het koor moet wakker worden.” antwoordde hij. Er is inderdaad een gigantisch potentieel aan kiezers die tegen Bush kunnen stemmen, als de opkomst even hoog zou zijn als in Europa. Ik denk dat C. geen gelijk krijgt, want wie in de media zo negatief wordt afgeschilderd zoals Bush in de laatste maanden, kan dat niet lang volhouden. Wellicht is dit alles wishfullthinking. En hebben de spindocters nog een strategische zet in gedachten, want het is vreemd dat je maar heel weinig mensen over Kerry hoort praten. Misschien houdt hij zich zo lang mogelijk stil. In Nederland heeft dat in het verleden ook vaak tot winst geleid, maar hier is winst: winner takes all. Bij ons ben je al winnaar als je een zetel meer hebt.
Wie de film ziet, ziet de waarheid, maar net als de spindocters van Bush weet Michael Moore ook precies hoe hij de boodschap moet overbrengen. Hij was in de vorige verkiezing een van de promoters van Ralph Nader. “Ik hoop dat deze film ertoe bijdraagt dat Bush niet wordt herkozen.” De boodschap is duidelijk Anybody But Bush (ABB). Het zou mij niet verbazen als zelfs Ralph Nader zich vlak voor de verkiezingen terugtrekt en zijn aanhang oproept tegen Bush te stemmen. “Denk je echt dat hij dat doet, ik geloof het nooit.” zei Gonzo. En hij keek alsof hij zeggen wou:” Op wie moet ik dan stemmen.”
Ik zal het hem vandaag nog eens vragen of hij dit keer bereid is tot een compromie.
Voor mij is de scene met Bush in een elementary school in Florida op 9/11 het hoogte punt van de film. Bush claimt dat hij bij het horen van de aanval op de Twin Towers gelijk is vertrokken. In de film lijkt het erop dat hij toch nog zeven minuten nodig had om iets te verzinnen. Gedurende deze minuten loopt er een klok mee op het scherm en Michael Moore vraagt zich af: “What is he thinking.”